15 stycznia 2026 roku (czwartek) o godzinie 18:00 w Bydgoskim Centrum Sztuki (Jagiellońska 47) odbędzie się wernisaż wystawy prac Ludwika Stasiaka. Wystawa potrwa do 3 marca, a jej kuratorką została Agnieszka Markowska, nasza konserwatorka. Cardas True Art opiekuje się prezentowaną w Bydgoskim Centrum Sztuki prywatną kolekcją obrazów Ludwika Stasiaka. Ogromną transformację przeszedł obraz „Zabawy dziecięce”, który był silnie przemalowany i pokryty brudnym, żółtym werniksem. Zachwycający efekt końcowy prac konserwatorskich można będzie podziwiać na wystawie. Zapraszamy serdecznie, a przed wizytą zachęcamy do zapoznania się z życiem i działalnością artysty. Pozwólcie, że nieco przybliżymy sylwetkę Stasiaka, o którym w 1918 roku we wstępie do katalogu z wystawy Włodzimierz Tetmajer pisał tak: „Właściwością cechującą pana Stasiaka jest kolor, światło, cień i figura, a mianowicie człowiek […] jest pan Stasiak nieco literatem w obrazie. Lubi osnuć motyw na bajce…”

Ludwik Józef Stasiak (ur. 13 sierpnia 1858 w Bochni, zm. 3 grudnia 1924 tamże) był artystą o wyjątkowej wszechstronności. Pochodził z rodziny o górniczych tradycjach. Już jako młody człowiek wykazał się niezwykłą determinacją i pasją – równocześnie studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych oraz filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, choć z tego drugiego kierunku ostatecznie musiał zrezygnować z powodów finansowych. Jego artystyczną szkołę kształtowały takie osobistości jak Jan Matejko, Florian Cynk, Władysław Łuszczkiewicz i Izydor Jabłoński. Malarz kontynuował naukę także za granicą, w Wiedniu i Monachium. Po powrocie do Polski, w 1889 roku, pozostał w Krakowie, by kilka lat później osiedlić się na stałe w Bochni.

Wraz z Włodzimierzem Tetmajerem, Wincentym Wodzinowskim, Stanisławem Radziejowskim i Kazimierzem Żelechowskim zapoczątkował w 1887 roku nurt „chłopomanii”. Jego obrazy to przede wszystkim sceny rodzajowe, pełne ciepła i humoru, pejzaże z okolic Bochni o niezwykłej grze światła i koloru, sceny historyczne, emanujące duchowością przedstawienia obrzędów religijnych, portrety pełne charakteru, po 1900 roku seria autoportretów – intymnych, szczerych i refleksyjnych, a po 1910 malowane z pasją kolorowe kwiaty z pól i ogrodów.

Na wystawie zostaną zaprezentowane dzieła, w których mistrzowski warsztat ucznia Matejki łączy się z bajkowym, literackim wdziękiem i barwną narracją. To unikalna okazja, by na żywo poznać perły polskiej sztuki przełomu XIX i XX wieku, rzadko udostępniane publiczności poza prywatnymi kolekcjami.

Za materiały dotyczące wystawy i artysty dziękujemy Bydgoskiemu Centrum Sztuki.